الهام فتحی*

همه افرادی که یک اقامتگاه را به عنوان محل سکونت معمولی خود اشغال کرده­اند،

خانوار تلقی می‌شوند. به بیانی دیگر خانوار کوچک‌ترین واحد اجتماعی است و از این

جهت که اعضای یک خانوار الزامي ندارد با یکدیگر نسبت خویشاوندی داشته باشند از

خانواده متمایز می‌شود.

در معیار بین‌المللی خانوار شامل افرادی است که در امرار معاش و خوراک اصلی

 روزانه شریک و سهیم هستند. به تعبیر سرشماری عمومی‌ نفوس و مسکن سال

 1385 «خانوار معمولی از چند نفر تشکیل می‌شود که با هم در یک اقامتگاه زندگی

 می‌کنند، با یکدیگر هم خرج هستند و به‌طور معمول با هم غذا می‌خورند. در مواردی

خانوار معمولی می‌تواند یک نفره باشد».

بنابراين خانوار بر خانواده اعم است. به سخن دیگر، هر خانواده‌ای خانوار است، حال

آنکه هر خانواری خانواده نیست.

با توجه به تعاریف يادشده در این مختصر سعی بر این است تا حجم و ترکیب خانوار

و سایر ویژگی­های آماری آن در کشور برحسب استان طی سال‌های 1375 و 1385

مورد بررسی قرار گیرد. قبل از ورود به مباحث آماری ابتدا لازم است به تعریف انواع

خانوار از دیدگاه مرکز آمار ایران اشاره شود.

این مقاله در هفته نامه خبری تحلیلی برنامه به شماره ۳۹۷ به چاپ رسیده است.برای مشاهده کامل این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.

http://www.spac.ir/barnameh/Barnameh%20Electronical/397/p-2.htm